Korte samenvatting
Auteur en zielsplancoach Rinus Roland
De kleine dood (proloog)
Hoofdstuk 1. Je Ziels- en levensplan
Bijdragen van anderen
Uitgebreide inhoudsopgave
Boek- en bestelgegevens

Korte samenvatting

In “Geniet van het leven waarvoor je geboren bent. De Magie van je Zielsplan” gaat zielsplancoach Rinus Roland helder en duidelijk en met vele voorbeelden in op vragen als waarom wij op aarde komen, waarom wij allemaal een geheel eigen levenspad volgen, hoe ons Zielsplan de verborgen melodie van ons leven vormt en hoe wij deze melodie kunnen herkennen en volgen met ons Gevoels-geleidesysteem. Met de Wet van resonantie, de Wet van aantrekking en de Wet van harmonie zijn we in staat om dan ons Zielsplan te verwezenlijken.
 
In het voorlaatste deel van het boek wordt tevens ingegaan op de vraag wie wij werkelijk zijn waarbij onze betekenis als medeschepper van het universum wordt toegelicht en benadrukt.

Het boek eindigt met een vraag-en-antwoordspel waarbij ingegaan wordt op een aantal onderwerpen die vaak bij een zielsplanconsult of in een workshop, cursus of jaartraining aan de orde komen.
 
Andere thema’s uit het boek zijn: Holding en Basisvertrouwen, betekenis en werking van contrast, slachtoffer- en schepperschap, Ego- en Zielsbewustzijn, het punt van Ommekeer, ons Gevoelsijkpunt, de Imperfecte perfectie en Rusten in het Nu. En daarnaast nog onderwerpen als bewustzijn van dingen, planten, dieren en mensen, Aandacht schenken en Aandacht ontvangen, intentie, de Waarnemer en de Goddelijke vonk.

 

Auteur en zielsplancoach Rinus Roland

 

Als kind al vroeg Rinus Roland zich af wie of wat God was en waartoe we op aarde waren. Op zevenjarige leeftijd kreeg hij op die vragen antwoord dankzij enkele diepgaande spirituele ervaringen.

In de rijkdom aan verbondenheid en vreugde die hij daarbij ervoer, werd zijn Zielsplan voor hem zichtbaar.

Aan dat Zielsplan geeft hij tegenwoordig vorm als uitgever van boeken over ons Zielsplan, door het geven van consulten, workshops en cursussen, met jaartrainingen tot zielsplancoach en met de ontwikkeling van “Alegria”, de Hof van Pallasia voor de Nieuwe Tijd.

Zo ontdekt en beleeft hij de magie en vreugde van het scheppen, verwondert zich erover en “Geniet van het leven waarvoor hij geboren is”.

De kleine dood (proloog)

Er wandelde al een tijdje een unheimlich gevoel met me mee. Alsof ik in een uitgerekte cliffhanger van een film zat, waarbij ik niet meer wist of ik droomde of wakker was.
In mijn dromen kreeg ik beelden en voortekens van een jongetje dat geboren werd met de trekken van een denkbeeldige tweelingbroer van mijn oudste zoon. Het kind leek op hem maar was toch echt anders. Wie was dit jongetje?
Alles werd duidelijk toen ik op een stralende septemberochtend ging wandelen en het script zich ontrolde.
 

Ik liep aan de rechterkant van een weg met in de draagzak mijn kleine van vier maanden en in de buggy mijn lieve peuter van twee jaar; voor ons liep mijn vriendin met haar peuter in een buggy en met twee honden.
Toen ik een auto achter me hoorde naderen, “wist” ik dat hij recht op ons af kwam rijden. Ik draaide me om en kon nog net opzij springen maar de buggy met mijn jongen werd geraakt en met 70 km/u de berm in gelanceerd.
 

Na een ijzingwekkende gil maakte zich een paniekgevoel van mij meester dat, vreemd genoeg, bijna meteen plaats maakte voor kalmte en helderheid.
Ik wist precies wat ik moest zeggen tegen de man die de aanrijding had veroorzaakt om de ambulance sneller te laten verschijnen, wat mijn liefste nodig had en wat ik wel en wat ik niet moest doen. En ik wist dat hij hard op weg was om te gaan hemelen…
Maar in dat moment -iedereen was doodstil om ons heen- wist ik óók dat het zijn tijd nog niet was!
 

Ik voelde ons in een onmetelijke, eindeloze bubbel glijden, ergens tussen tijd en ruimte in. En ik riep hem terug: “Blijf bij mama, blijf bij mama”. Ik voelde een serene sfeer om me heen  en “zag” een lichtwezen naast me. Hij voelde beschermend, zacht, koesterend en liefdevol.
Er zat intussen ook een vrouw naast me, die me net zo engelachtig voorkwam als de engelbubbel waar ik met Cas in zat. Ze zei niets. Was alleen maar. Achteraf zou blijken dat zij op dat moment een herbeleving had van haar eigen bijna dodelijk ongeluk van een aantal jaren eerder. En dat zij paranormaal begaafd was en Metatron en andere engelen ook gewaar was geweest.
 

Het lichtwezen bleef bij me. Bij de spoedeisende hulp waar een overweldigend liefdevol en toegewijd team klaar stond om met Cas aan de slag te gaan. Op de IC-kinderafdeling en tijdens het gevecht dat ik leverde om Cas in zijn eigen bubbel te kunnen laten herstellen op de kinderafdeling. Toen ik met het lichtwezen in gesprek ging, stelde hij zich voor als “Azrael’”, een bekende engel: de engel des doods.
Mijn brein was zo helder dat ik heel goed begreep wat artsen zeiden en dat ik ze zover kreeg Cas te bieden wat hij nodig had: zoveel mogelijk prikkelvrij verplegen en zo min mogelijk aan hem zitten.
Ik zat er bovenop als een leeuwin met super powers om hem uiteindelijk weer mee te kunnen nemen naar huis waar hij verder herstelde.
 

Het script dat zich in en na het moment van het ongeluk ontvouwde, was niet alleen voor mij en Cas bedoeld; de bubbel van Cas reikte veel verder dan een paar meter. Net zoals de stilzwijgende vrouw die naast ons neerstreek en haar ongeluk herbeleefde, had ook ik nog vele andere lichtwezens af en aan zien vliegen die de omstanders, het ambulance personeel en de agenten hielpen om hun stukje van het script uit te rollen en te ervaren. De bubbel zat over het geheel, het was een capsule die iedereen meenam in een gedeelde reis. Met ieder zijn eigen reisgenoten, maar wél in het licht van Cas die lag te vechten voor zijn leven -of eigenlijk-, die aan het voelen was of zijn tijd gekomen was. En intussen een grote download aan informatie kreeg van gene zijde. Een bundel kennis en wijsheid die hij en ik allebei nog aan het uitpakken en aan het integreren zijn.
 

Ik heb altijd gevoeld dat ik niet alleen was. Dat is nu geen geloven meer, maar een weten. Mijn angst voor de dood is volledig weg. En zowel Cas als ik zijn eigenlijk constant in verbinding met de dood.
Op het “strand” van de dood heb ik later ook nog een stukje ziel van hem opgehaald. Een soort voorportaal waar je in contact treedt met je voorouders en andere geliefde overledenen. Hij heeft daar een tijdje uitgewisseld met een voormoeder van mij. En ik heb uiteindelijk een energetische navelstreng gevlochten met touwtjes en gepreveld dat hij terug mocht komen om volledig te leven op aarde.
 

Hij is teruggekomen toen hij er klaar voor was en voelt nu meer hier aanwezig. Hij weet sindsdien feilloos te benoemen wanneer iemand is overleden. Aan wildvreemden vraagt hij: “Is jouw vader dood?” En ja, mensen beamen dat dan.
Hij weet wanneer we ergens naartoe gaan en naar wie. Zonder enige info. Hij weet wie er komen, zonder info. Hij communiceert woordeloos en weet.
 

Cas is daarmee een enorme spiegel voor mij geworden. Ook ik wist als kind doden te channelen. Ik had er geen idee van dat er zoiets als channelen bestond. Dat ging vanzelf wanneer ik een foto zag staan. Dan begon ik tegen een moeder van een vriendinnetje te praten over een overleden tante en sprongen de tranen in de ogen. Ik heb het afgeleerd. Maar door deze gebeurtenis is er weer iets aangesloten op dat lijntje. Er is ruis van de kabel. Ik ben op mijn pad gezet. Ver weg van de dwaalwegen waarop ik was beland.
 

Ik kan nog steeds heimwee voelen naar de tijd tijdens en na het ongeluk. Naar de rust, het gevoel van gedragen worden, naar zo diep in je essentie zitten. Naar de bron, de grootsheid van het licht en de liefde. Naar de veerkracht en de magie van het leven.
Eigenlijk zie ik het wel zitten om naar de andere kant te gaan. Maar het leven hier is me veel te lief. Om de bron te beleven in het leven hier en nu, is mijn missie geworden.
 
Een bijdrage van Stefanie Kraanen
Stefanie is sjamanistisch coach en healer en heeft een eigen praktijk: Praktijk Blue Light (stefaniekraanen@gmail.com)

Hoofdstuk 1. Je Ziels- en levensplan

Inleiding
Thuis en de aarde
Het ziels- en levensplan
Zielsplan en talenten
Zielsplan en levenshouding
Zielsplan en daadkracht
Het levensplan
Je Weg met hart volgen

Inleiding

In dit eerste deel van het boek beschrijf ik hoe wij als ziel “van boven”, van “Thuis”, van “de Hemel”, naar de aarde gekomen zijn om hier, in een lichaam, iets te beleven en te leren op het vlak van onze talenten, onze levenshouding en onze daad- en scheppingskracht. Op die manier vergroten en verdiepen wij ons bewustzijn en onze beleving van wie wij écht zijn.

Als we daarbij goed luisteren naar ons Gevoels-geleidesysteem, goed letten op de richtingwijzers die zich met behulp van onze gevoelens en onze verlangens aan ons tonen, dan hebben we plezier bij wat we doen, genieten van alles dat op ons pad komt en ervaren we vreugde in ons leven: we hebben onze Weg met hart ontdekt en volgen die…

Als voorbereiding op onze komst naar de aarde maken we een ziels- en levensplan. Hebben we op aarde ons ziels- en levensplan vervuld, dan keren we terug naar “Thuis”.

Thuis en de aarde

Als ziel verblijven wij in een energetische sfeer die wij Thuis noemen. We noemen dit ons Thuis omdat dit de plek is waar we onze komst naar de aarde voorbereiden en waarnaar we na ons leven op aarde terugkeren.

Thuis is een plek waar we als ziel zonder problemen elkaars gedachten en elkaars wezen kunnen aanvoelen, lezen en begrijpen, waar we ons zonder verlies van tijd kunnen verplaatsen naar elke denkbare plek, waar we moeiteloos energie kunnen bijtanken en waar we onze scheppingen of creaties met onze gedachtekracht realiseren.  

Je voelt je er nooit eenzaam en hoeft je er nooit te vervelen. Echt een hemelse en welhaast ideale plek…
 
Toch heeft deze plek ook een schaduwkant. Een van de belangrijkste nadelen van Thuis is, vreemd genoeg, dat juist daar het scheppen je zó gemakkelijk afgaat dat je constant kunt beschikken over een enorme overvloed en rijkdom. Als je baadt in weelde, dan weet je niet meer wat weelde is…
 

“Het is als met lucht. Zolang die overal om je heen aanwezig is, ben je er niet zo mee bezig dat hij er is, dat lucht belangrijk voor je is en dat lucht tal van kwaliteiten heeft die de eigenheid van lucht bepalen waardoor lucht lúcht is en niet iets anders. Maar als je je verslikt en geen lucht meer kan krijgen, dan ben je je ineens heel snel bewust van het bestaan van iets als lucht en dat er niets belangrijker is dan lucht. Besef je eenmaal dat lucht bestaat en belangrijk voor je is, dan word je je ook meer bewust van de verschillende kwaliteiten van lucht: wel of niet beschikbaar of rijk of arm aan zuurstof. Maar lucht kan ook dik of ijl voelen, koud of warm, droog en vochtig, helder en troebel zijn, schoon en vervuild enzovoort.

Op het moment van afwezigheid van de overvloed aan lucht, voel je het verschil tussen de beschikbaarheid en de niet-beschikbaarheid ervan. Dit verschil noemen we contrast. Hoe groter het contrast in de beschikbaarheid van lucht is, hoe bewuster je je wordt van de aanwezigheid en beschikbaarheid van lucht, van de verschillende kwaliteiten van lucht en van wat lucht ís, van de eigenheid van lucht en van een stukje eigenheid van jezelf, van wie jíj bent: een wezen met een lichaam dat ademt en lucht nodig heeft.”

             
Maar hoe zou het zijn wanneer een ziel van het ene moment op het andere verstoken zou raken van alle vertrouwde communicatie-, verbindings- en creatiemogelijkheden van Thuis. Zodat hij uiteindelijk niet meer weet wie hij is en wat hij kan, zoals bij en na de incarnatie in een lichaam op aarde gebeurt?

Door het contrast dat bij dit verlies ontstaat, zou hij zich er bewust van worden dat hij iets is kwijtgeraakt dat voor hem heel belangrijk was: zijn eigenheid. Tegelijk zou zich een vaag maar onmiskenbaar verlangen gaan ontwikkelen naar de herwinning van zijn authenticiteit. Hij zou zichzelf in feite dan opnieuw moeten gaan ontdekken.
 

“Moeders waarvan de kinderen het huis verlaten, kennen dit plotselinge gevoel van verlies van bewustzijn van wie ze zijn wel. Jarenlang heb je je kinderen verzorgd, heb je ze geknuffeld, gekoesterd, ruimte gegeven; ben je geduldig geweest, tevreden, heb je plezier aan elkaar beleefd. Ineens is dat alles weg en word je je bewuster van een aantal kwaliteiten, een stukje authenticiteit, dat we samenvatten onder de naam “moederschap”. Je zult een nieuwe levenskoers moeten gaan uitzetten. De kwaliteiten en het stukje eigenheid dat je als moeder bij jezelf ontdekt hebt, neem je in je ontwikkeling mee, maar je staat voor de uitdaging een nieuw stukje eigenheid te gaan ontdekken en ontwikkelen, waarbij je oude kwaliteiten als moeder zich uitdiepen of transformeren en geheel nieuwe kwaliteiten zich zullen gaan aandienen.

Je zult jezelf opnieuw moeten uitvinden. En uiteindelijk groeit je bewustzijn van wie jij bent, van je authenticiteit, door het contrast tussen wie en hoe je als moeder was en wie en hoe je daarna geworden bent.”

 
Als moeder weet je dat je kinderen eens groot zullen zijn en het huis zullen gaan verlaten; je kunt je nog enigszins hierop voorbereiden.

Maar soms gaat het proces van verlies van je authenticiteit wel erg snel en radicaal en wordt de beleving van het contrast wel érg diep en scherp…
 

Rinus:

“Mijn ouders waren het nooit ergens over eens en altijd in gevecht met elkaar, bekvechten, pure ruzies, soms zelfs lijfelijk. Vooral dat mijn vader mijn moeder bij de keel greep, toen ik een jaar of vier was, had veel impact op me.

Toen ik op de lagere school kwam, had ik dan ook geen idee over hoe met andere kinderen om te gaan of hoe me staande te houden. Doordat ik rood haar had, flaporen, weinig weerbaar en klein was, werd ik na een paar jaar het mik- en spotpunt van de kinderen uit mijn klas die op het woonwagenkamp woonden, bepaald geen lieverdjes.

Op en buiten school zaten ze me achterna, pakten me, sloegen me in elkaar, sloten me op, maakten me belachelijk: ik durfde bijna niet meer naar buiten of naar school te gaan. Ik had maar één vriendje, maar die was bang óók het mikpunt te worden, dus die verdween van de ene op de andere dag uit mijn leven zonder dat ik toen ook maar de flauwste notie had van het waarom.

Ik wist werkelijk niet meer wie ik was, bij wie ik hoorde en wat ik hier op aarde te zoeken had.

Ik heb toch zeker vijftien jaar lang alle hoeken en gaten van “eenzaamheid” gezien. In ieder geval liep ik toen beslist niet rond met het idee dat het goed voor me was om zo’n contrast met Thuis te ervaren; wel nam mijn verlangen naar Thuis, naar een einde aan die eenzaamheid, zó enorm toe, dat ik als zevenjarig kind twee geweldige Godservaringen kreeg.

Achteraf bekeken zijn dat dé ervaringen geweest die een nieuwe inhoud en richting zijn gaan geven aan mijn leven…”

Alle zielen worden bij en na de incarnatie van Thuis afgesneden en maken op dat moment een zelfde proces mee als zo’n moeder en als ikzelf. De incarnatie en de periode erna is een enorme en schokkende ervaring waardoor het onmogelijk is om op aarde met je zielsbewustzijn voort te bestaan waardoor je jezelf geheel opnieuw moet gaan uitvinden. Als ziel zul je je eigenheid op een geheel nieuwe manier moeten gaan ontdekken en ontwikkelen. Iets wat meestal niet zonder slag of stoot gaat…

Maar door die ontdekking en ontwikkeling van zijn nieuwe eigenheid gaat een ziel wél zijn authenticiteit veel bewuster, omvattender, dieper en grootser beleven, vernieuwen en uitbouwen.

Een verblijf in een lichaam op aarde is voor een ziel door contrastrijke ervaringen op die manier een mogelijkheid om helemaal het bewustzijn van zijn eigenheid te verliezen en te herwinnen en uit te breiden. Maar wil je van zo’n mogelijkheid goed gebruik maken, wil er enige kans van slagen zijn voor zo’n avontuur, dan vraagt zo’n proces wel enige voorbereiding… Daartoe maken we vóór onze komst naar de aarde een ziels- en levensplan, dat als een reisgids voor ons leven op aarde functioneert, een reisgids met zelfs reisleiders in de vorm van onze spirituele gidsen, ons Hoger zelf, onze essentie of onze “Inner being”. Én met een innerlijk kompas, ons Gevoels-geleidesysteem, om vanuit onze eigen verantwoordelijkheid gebruik te kunnen maken van onze reisgids en van onze reisleiders.

“Ik zie”, herinnert Rinus zich, “mezelf op een soort katheder staan met naast me een man met een grote witte, lange baard, mijn reisleider. Ik spreek een grote groep zielen toe, zielen die me gaan ondersteunen tijdens mijn verblijf op aarde doordat ze eveneens gaan incarneren en een rol in mijn aards leven gaan spelen of doordat ze mij vanuit Thuis bij gaan staan.

Ik heb in mijn Zielsplan hoge doelen gesteld. Om die doelen te verwezenlijken kies ik voor een extreem lang leven: ik heb er zin in!

Vanuit de groep voel ik bewondering maar ook een zekere scepsis naar me toe komen: neemt hij niet teveel hooi op zijn vork? Maar “de leiding” staat achter de plannen, dus de fascinatie voor wat er staat te gebeuren is eveneens in de zaal te bespeuren…”

Het ziels- en levensplan

De aarde wordt bewoond door meer dan 7 miljard mensen die de ruimte delen met planten en dieren. Een verblijf op de aarde geeft een ziel dan ook veel te veel belevings-, leer- en groeimogelijkheden om je eigenheid te ontwikkelen en je bewustzijn daarvan. Het is daarom belangrijk om vooraf te bepalen wát je wilt gaan beleven en leren en waarin je wilt groeien.
 

In een weloverwogen Zielsplan geef je je doelen aan: welke levensdoelen helpen je met de ontwikkeling van je authenticiteit en je bewustzijn daarvan.

Je bekijkt vooraf welk talenten je gaat ontwikkelen. Welke vaardigheid ga je in jezelf ontdekken, ontwikkelen en verrijken.

De ontwikkeling van je talenten kun je zien als de kapstok waaraan een nog veel belangrijkere ontwikkeling in je Zielsplan wordt opgehangen: de ontwikkeling van je levenshouding, van hoe je in het leven staat. Welk aspect ga je van jezelf als een wezen van zelf-liefde, van harmonieuze verbinding, ontdekken en ontwikkelen.

Als er geen wils- en daadkracht is, dan zal er niets gebeuren in je leven op aarde en geen enkel doel gehaald worden. Ga je mee met de stroom van Zijn en volg je de Goddelijke wil of moet je het hebben van de daadkracht van het Egobewustzijn. Ook dat is een belangrijk onderdeel van je Zielsplan.
 

In je Levensplan bepaal je hoe je leven zich op aarde gaat ontwikkelen, welke levensthema’s belangrijk voor je gaan worden en welke situaties zich daarbij zullen gaan voordoen.  Die situaties geven je de kans de doelen van je Zielsplan te verwezenlijken door je een keus te laten maken in wat je wilt gaan beleven en leren en hoe je je jezelf gaat veranderen in je levenshouding en in je afstemming op de Goddelijke wil. In de keuzes die je maakt, ontwikkel je de beleving van en de ontwikkeling van het bewustzijn van je eigenheid.

Kijk op je levensplan zelf vóóraf (welke scenario’s worden voor mij klaar gezet of trek ik aan zodat ik in mijn eigenheid een  kans krijg) krijg je zelden of nooit. Of zo’n kennis en ervaring hebben of krijgen moet deel uitmaken van je Zielsplan. Dat je geen kijk krijgt op je levensplan, heeft er vooral mee te maken dat anders het verrassingselement in je leven eraf gaat, waardoor de impact van de beleving zijn werk niet kan doen waardoor je minder in staat bent tot wezenlijke verandering en ervaring van vreugde.

Terúgkijken op je levensplan, zien hoe er een verborgen harmonie in je levensloop zit, zien vanuit je bewustzijn van de Wet van aantrekking wat er op dit moment in je leven speelt, is echter wel degelijk mogelijk en zelfs wénselijk.
 

Om ons Ziels- en levensplan te verwezenlijken krijgen we in ons levensplan allemaal een “Gevoels-geleidesysteem” mee en worden we non-stop uitgenodigd hiervan gebruik te maken. Als je weet dat je zo’n systeem hebt, er kontakt mee kunt maken, begrijpt waartoe het je uitnodigt en je kunt op die uitnodiging ingaan, dan zit je op de plezierigste route naar de verwezenlijking van je Zielsplan.

Gaandeweg krijg je dan een steeds helderder kijk op wat je Zielsplan voor jou inhoudt en ervaar je in toenemende mate je eigen kracht om je Zielsplan te verwezenlijken en de hulp die je hierbij krijgt in de vorm van je levensplan.

Er zijn vele routes waarlangs je kunt veranderen, maar linksom of rechtsom, álle routes zijn erop gericht je eerst en vooral in contact te brengen met je Gevoels-geleidesysteem. Elk keuzemoment in je leven vormt een mogelijk Keerpunt naar meer of minder bewustzijn van je Gevoels-geleidesysteem. Omdat je uiteindelijk alleen maar met gebruikmaking van dit systeem meer voeling kunt maken met de route naar je authenticiteit en verantwoordelijkheid nemen hiervoor en daardoor in je scheppingskracht gaat staan.

Om die reden staat het contact maken met je Gevoels-geleidesysteem en dit systeem leren gebruiken centraal in dit boek, keer ik er keer op keer naar terug.

Zielsplan en talenten

De ontwikkeling van je talenten heeft te maken met wát je gaat doen in het leven: wat is jouw eigen bijdrage aan de wereld. Word je timmerman, softwarespecialist, mantelzorger, boekhouder of geestelijk verzorger: het kan van alles zijn. En hoewel veel talenten op elkaar kunnen lijken, verschillen ze als we ze wat beter bekijken, toch allemaal van elkaar waardoor we allemaal in staat zijn tot een geheel eigen bijdrage aan de wereld. Talenten ontwikkelen zich zelden rechtstreeks. De meesten van ons zijn niet zoals Mozart die vanaf zijn derde levensjaar al piano kon spelen en kon componeren. De meesten van ons doen er gewoon wat langer over. Pas als we wat ouder zijn realiseren sommigen onder ons dat ons leven welbeschouwd een aaneenrijging en doorontwikkeling van met elkaar samenhangende ervaringen is (geweest) waardoor we uiteindelijk “ons ding” zijn kunnen gaan doen. 

Mozart heeft het dan ook niet beter gedaan dan de andere stervelingen; het betekent alleen dat zijn ziel een ander en, in zijn geval, hij stierf jong, een korter ervaringstraject gekozen heeft.

Natuurlijk kan je Zielsplan ook beogen om geen of weinig ervaring op te doen met de ontwikkeling van je talenten, er alleen maar een begin mee te maken of een maatschappelijk afwijkende ontwikkeling door te maken. Misschien wil je in je leven eens ervaren om een “nietsnut” te zijn en misschien ligt juist in het “nietsnut” zijn een ervaring verborgen die je leert je te onttrekken aan de normen en waarden van de maatschappij en geheel je eigen weg te gaan.

Misschien weet je zelfs je de in het “niets-doen” en “niet-van-nut-zijn” verborgen ervaring diepgaand eigen te maken en ontwikkel je je tot een goeroe op het vlak van levensplezier en van genieten.

Op een of andere manier ontwikkel je áltijd een of meer talenten waarmee je van belang bent voor iemand anders en de maatschappij, al is het soms moeilijk te voelen en te zien wat dat is…

Als je je talenten ontwikkelt als je eigen en echte bijdrage aan de wereld, dan zul je van de maatschappij en de mensen om je heen een reactie terugkrijgen waaruit blijkt dat ze jou en je talenten als waardevol ervaren.  Als je je open kunt stellen voor wat deze spiegelende reactie met je doet dan kun je jezelf waardig gaan voelen.

Jezelf waardig voelen is je bewust zijn van je betekenis voor de ander en de maatschappij; alleen jijzelf kunt jezelf vanuit die spiegeling die betekenis toekennen of ontkennen. Ontken je jezelf daarin dan zul je je uiteindelijk onwaardig en waardeloos gaan of blijven voelen.

In een Zielsplan begint de herkenning van jezelf in je talenten al in je kindertijd door de spiegeling van je ouders. Word je door je ouders in je talenten echter niet gezien, ontkend, bestraft of een leugen voorgehouden dan ga je je als kind afwenden van je talenten of je talenten vervormen. Linksom of rechtsom: je verliest een deel van je echtheid en de kans om jezelf waardevol en waardig te gaan voelen.

Wanneer je je leven als onwaardig ervaart en je jezelf waardeloos voelt, dan beoogt het Zielsplan meestal dat je uiteindelijk iemand gaat worden die zich met de ontwikkeling van zijn talenten juist heel erg waardevol en waardig gaat voelen. Dat is een vaak vooral in het begin zwaar levenstraject waarvan de vruchten echter uiteindelijk bijzonder zoet zullen zijn…

Een zielsplanconsult kan dan erg waardevol zijn!

Voor de meeste mensen liggen de belangrijkste belemmeringen voor het ontdekken van hun talenten in de kindertijd.

Wanneer je in die periode te vaak niet gezien en geschonden wordt in je behoeftes en gevoelens, dan ga je de wereld ervaren als onveilig of als een gevangenis, een inrichting of een dwangbuis waar je je in opgesloten voelt en waar het leven en kansen aan je voorbijgaan, je niet te weten komt waar je talenten ligt of je talenten zich niet kan ontplooien.
 

“Als kind,” herinner ik mij, “heb ik mij lang open en onschuldig gevoeld. Ik kon met grote ogen van verwondering naar de buitenwereld kijken en daarover honderduit met mijn moeder praten voor wie dat allemaal veel te veel was. Mijn moeder was een gevoelig iemand, speelde piano en had een prachtige stem. Wél gingen haar gevoelens vaak met haar op de loop, ze was een emotionele flapuit. Nou, daar had ik als gevoelig kind ook wel veel van weg; altijd was ik aan het vragen en praten, aan het communiceren, was ik voor iedereen dan ook een open boek.

Mijn vader had niet zo’n hoge dunk van die gevoeligheid van mijn moeder en liet zich eens een keer laatdunkend tegen haar uit met de woorden: “Spuit elf geeft óók modder.”

Daarmee gaf hij op een spottende manier aan dat hij haar volstrekt niet serieus nam en brandde hij haar in het bijzijn van de kinderen volledig af (het getal “elf” heeft te maken met het gekkengetal elf; in ons dorp werd mijn moeder nagewezen als “dat gekke mens”). 

Toen mijn vader enkele dagen later zélf iets tegen ons aan tafel zei, voelde ik de minachting van mijn moeder voor mijn vader en voor ik er erg in had, flapte ik er tegen hem uit: “Spuit elf geeft óók modder!”

Over de woedeaanval die hij toén kreeg waarbij hij me bedreigde en me bijna van de tafel sloeg, ben ik misschien zelfs nu nog niet helemaal heen…

Hij snoerde me letterlijk de mond. Vanaf dat moment was het afgelopen met mijn openheid en openhartigheid en de ontwikkeling van mijn communicatie. Ik werd zo gesloten als een oester, naar mezelf en naar anderen toe. Geen wonder dat ik zelfs toen ik vijftig was, er nog geen flauw idee van had dat ik een communicatietalent had…”

Zielsplan en levenshouding

Aan de ontdekking en ontwikkeling van je talenten wordt door onze maatschappij met behulp van onderwijs, opleidingen, cursussen en zo voort veel Aandacht besteed. De grootste valkuil daarbij is dat onze maatschappij er op gericht is je talenten te ontplooien om economische  redenen die inspelen op angstgevoelens: kom je wel goed terecht, red je het straks wel in de maatschappij, wordt het wel wat met jou?

Op wat dat ontplooiingsproces met je doét, de vraag naar de beleving en zingeving die bij joú hoort, daar wordt relatief weinig op ingegaan.

En dan kan het zomaar gebeuren dat je ongelooflijk goed bent in timmeren, met computers, als onderwijzer en zo voort, maar dat je voor het verkeerde talent kiest, in de ontwikkeling van je talenten volledig doorschiet en afbrandt doordat je niet bij jezelf nagegaan bent wat voor zín je talent heeft, wat er de zin van is, voor wie je het eigenlijk allemaal doet. Daardoor gaat op den duur alles in je onwaarachtig en onecht aanvoelen: je talent is een “kunstje” geworden, je hebt er geen voeling meer mee, je bent de verbinding met jezelf verloren, je innerlijk leven verschraalt en verarmt.

De manier waarop je met jezelf en van daaruit met de mensen en de wereld omgaat, je levenshouding, is aan herziening toe.
 

Geef je gevolg aan de diepere behoeftes, gevoelens en verlangens van je ziel en laat je op die manier je levenshouding bepalen door zelfliefde en liefde? Of laat je je levenshouding bepalen door een gebrek aan zelfliefde en liefde door je onvermogen hiermee contact te maken?
 

Het is dus zaak om bij de keuze van je talenten en de ontwikkeling ervan voeling te krijgen met de vraag of je je je talenten wel genoeg gebruikt in overeenstemming met je liefde voor jezelf en voor anderen.

Je gevoelens, behoeftes en verlangens ontwikkelen en verdiepen zich gedurende heel je leven en je zult naar die ontwikkeling en verandering moeten gaan kijken en luisteren en je levenshouding moeten bijstellen door méér zelfliefde te betrachten wil je een levenscrisis of een burn-out voorkomen.
 

Ontwikkel je je talenten door tegelijkertijd goed te luisteren naar je ziel, door te leven vanuit zelf-liefde, dan zul je in je levenshouding al doende een veelvoud van kwaliteiten gaan ontwikkelen: je innerlijk leven verrijkt zich, groeit in eigenschappen als vriendelijkheid, rust, tevredenheid, geluk, beminnelijkheid, aanvaarding, oprechtheid, openhartigheid en nog vele andere mooie levenskwaliteiten. Iedereen heeft daarbij een andere mix van levenskwaliteiten.

En wanneer je die mix gaat ontwikkelen en daarmee echter en authentieker wordt, ga je je uiteindelijk in je leven en bij de uitoefening van je talenten als uitdrukkingsvorm van zelf-liefde ervaren. Je bent oprecht en je voelt je waarachtig en bent van daaruit in staat om je met je talenten met jezelf en anderen te verbinden.

Een op zelf-liefde gebaseerde levenshouding leidt tot harmonieuze verbindingen op alle fronten in je leven waaruit het gevoel ontspruit dat je waardig en waardevol bent en er zin is in je leven.
 

Ontwikkel je je talenten door niét tegelijkertijd goed te luisteren naar je diepere behoeftes, gevoelens en behoeftes, door niét te leven vanuit zelfliefde en liefde, dan wordt de onderstroom van je levenshouding onrust, ontevredenheid, gespannenheid, manipulatie, onoprechtheid, arrogantie en zo voort. Je gaat jezelf als uitdrukkingsvorm van armte aan liefde ervaren, je voelt je onwaarachtig en onoprecht naar jezelf toe. Je gevoel van verbinding met jezelf en anderen verzwakt, je voelt je onwaardig en waardeloos en de zin in je leven verdwijnt….
 

“Mensen als Hitler en Churchill en Mandela hadden door hun bijzonder sterk ontwikkeld communicatief talent, hun charisma en hun maatschappij- en mensvisie een welhaast magisch effect op de massa en op de mensen om hen heen. Waar Churchill en Mandela echter appelleerden aan hogere menselijke gevoelens, verlangens en waarden, daar deed Hitler juist een beroep op lágere menselijke gevoelens, verlangens en waarden.

Allen ontwikkelden hun charismatisch communicatief talent, maar wel vanuit een compleet tegenovergestelde levenshouding. Hitlers levenshouding was gebaseerd  op de doods- en levensangst van een zich bedreigd voelend ego maar de levenshouding  van Churchill en Mandela ontwikkelde zich vanuit hun liefde voor de hogere waarden van de mensheid zoals zij die ook in zichzelf ervoeren.”

De ontwikkeling van je talenten gaat uiteindelijk altijd gepaard met een verandering in levenshouding, naar meer zelfliefde door de blik naar binnen te richten en te ontdekken wát je werkelijke behoeftes, gevoelens, verlangens en waarden zijn en door ernaar te luisteren.

Daartoe is een houding van waarachtigheid nodig die je bij jezelf kunt herkennen als je voorliefde voor oprechtheid.
 

Rinus:

“In mijn Zielsplan heb ik gekozen voor een bijna volledig verlies van mijn gevoel voor zelf-liefde en verbinding waardoor ik mij door dit verlies  in mijn kindertijd ongelooflijk eenzaam ben gaan voelen en op geen enkele manier nog liefde en verbinding kon ervaren met alles en iedereen om me heen en met mijzelf.

Door de twee heel diepe Gods- of Zijnservaringen op 7-jarige leeftijd werd ik weer herinnerd aan wat liefde is en ontstond van hieruit en als antwoord op de gevoelens van verlies van verbinding en eenzaamheid het verlangen naar liefde en om hierin iets te kunnen gaan betekenen ook voor anderen.

Mijn hele leven is in het teken van zo’n ontwikkeling gaan staan: de weg terug naar complete zelf-liefde, het is gewoon mijn roeping geworden en mijn talent voor communicatie helpt mij daarbij, al ben ik ook hierin nog volop in ontwikkeling: “Work in Progress”…

Zielsplan en daadkracht

Als we het hebben over daadkracht, dan bedoelen we eigenlijk scheppingskracht. Elke daad heeft een of andere uitwerking op je omgeving, op anderen of op je zelf. Door die uitwerking verander je je omgeving, de ander of jezelf in meer of mindere mate, ben je bezig te (her)scheppen…

Je kunt héél mooie doelen stellen in je Zielsplan, maar wanneer het je aan de kracht ontbreekt om ermee aan de slag te gaan, dan mis je de beleving van het pad ernaartoe en van het bereiken van het doel zelf, van het (her)scheppingsproces.

Misschien breid je wel je kennis uit over van alles en nog wat, maar je blijft zitten met een ongestild verlangen naar de beléving van de in dit leven hoogst mogelijke authentieke versie van de scheppingskracht van je zelf.

Boekenkennis over hoe een maaltijd smaakt kan op geen enkele manier de beleving van de maaltijd zelf vervangen… Weten hoe je als architect een brug moet bouwen, is een heel andere beleving dan leiding geven aan het daadwerkelijk bouwen van de brug… Kennis hebben van assertiviteit is iets heel anders dan het in je eigen leven ook zelf te realiseren…

Misschien wil je juíst dat gebrek aan daadkracht in dit leven ervaren, maar als je in dit leven je daadkracht wil ontwikkelen dan zul je op een of andere manier deze krachtbron moeten zien te vinden en aan te spreken.

Daadkracht kan voortkomen uit je ziel (je krijgt “de Geest”, je voelt inspiratie), uit je ego (uit wilskracht) of vanuit een mix van beiden.

Als je graag wilt dat je daadkracht voortvloeit uit de werkzaamheid van je ziel, dan is het belangrijk dat je eerst voeling krijgt met hoe anders deze twee energiebronnen voelen en je voeden! 

Je kunt gemakkelijker afstemmen op “de Geest”, inspiratie en energie als er een goede balans is tussen de ontwikkeling van je talenten en van je levenshouding. Er is dan gewoon minder storing op de verbinding met je ziel.

Ontwikkel je je talenten goed en is je levenshouding gebaseerd op liefde voor jezelf en de wereld, dan heb je zin in het leven en heeft het leven zin: het stroomt en dat voel je als genieten en waarachtig levensplezier. Geniet je genoeg van het leven en heb je voldoende waarachtig levensplezier, dan voelen het leven en jezelf aan als een prettige uitdaging en ervaar je tegelijkertijd rust en ontspanning naar binnen en naar buiten toe.

Als vanzelf doen kwaliteiten als geduld, vasthoudendheid, focus houden, zekerheid, enthousiasme, vertrouwen hebben en, uiteindelijk, toewijding hun intrede in je leven en ontwikkel je die.   

Het komt er op neer dat hoe eigener je bent en je de dingen doet die bij je passen en die voor jou zin hebben, hoe meer je contact maakt met je ziel. Je ervaart dan geen energieverlies maar juist energietoename! De bron, je ziel, stroomt en je leven begint “levendig” te worden en vleugeltjes te krijgen en voelt aan als moeiteloos. Het leven voelt als een wonderlijke uitdaging.
 

Daarentegen: hoe minder je vanuit je authenticiteit leeft, hoe minder het stroomt. Je gaat minder genieten en minder waarachtig levensplezier ervaren. Je gaat op zoek naar een andere energiebron en vindt die in de wilskracht van je ego.

Put je uit deze bron dan ga je al heel snel onrust, spanning, ontevredenheid, onzekerheid, wantrouwen in het leven ervaren, begint de beleving van je leven te verschralen, vreet alles energie en verdwijnt je daadkracht of ga je die op een gekunstelde manier overcompenseren.

Het leven voelt aan als iets waarvoor een welhaast onverklaarbare en alsmaar voortdurende krachtsinspanning nodig is.

Wil je graag weten wat de bron van je daadkracht is, dan kun je gaan navoelen hoe de balans in je leven is tussen energievretende en verarmende gevoelens enerzijds of energie gevende en verrijkende gevoelens anderzijds. De ene reeks gevoelens is een uitdrukking van angst, wantrouwen, onzekerheid, gespannenheid en onrust, de andere van zelf-liefde, vertrouwen, zekerheid, ontspanning en rust.
 

Wanneer je in je kindertijd geen of geen goede spiegel van je ouders gekregen hebt over wie je echt bent, dan ontstaat er onzekerheid over je levensrichting die als de onzekerheid maar lang genoeg duurt, omslaat in gevoelens van machteloosheid.

Tegen dat gevoel van onzekerheid en machteloosheid ga je je verzetten (want het is een onprettig gevoel) en ga je vanuit je Egobewustzijn kracht zetten. Maar als verzet niet getolereerd of onmogelijk is, dan blijf je in de onzekerheid hangen…
 

              Rinus:

“Mijn vader en moeder leefden op voet van oorlog met elkaar, altijd hing er een gespannen sfeer in huis. Voor echte Aandacht was geen plaats, integendeel zelfs: de kinderen werden een onderdeel van hun gevecht met elkaar. Ik kon mezelf niet als Rinus leren kennen, maar alleen maar ervaren als een pion die ze ieder voor hun gevecht met elkaar probeerden in te zetten.

Ik herinner me dat ik iets van zes jaar oud was en mijn vader en moeder weer eens een flinke ruzie met elkaar gehad hadden. Daarop stormde mijn moeder met me achterom naar buiten, de straat op, weg van huis. Dat liet mijn vader niet over zijn kant gaan waarna hij de voordeur openrukte, ons achterna kwam en me bij de linkerarm greep. Mijn moeder greep me nog harder bij de rechterarm waarna ze midden op straat allebei aan één kant aan me begonnen te touwtrekken. Wat er toen allemaal niet door me héén ging!

 

En zo waren er vele gebeurtenissen die me het gevoel gaven dat er voor mij geen “thuis” was en geen ontsnappen mogelijk waardoor ik zó angstig en onzeker werd, dat ik op de lagere school een gemakkelijk mikpunt werd voor de spot van de jongens van het woonwagenkamp die bij me in de klas zaten en me ook constant opjoegen.

Toen ik ouder werd wist ik mijn onzekerheid te maskeren, te ontlopen en deels te doorgroeien door in situaties alles eerst eens van een afstandje te gaan bekijken en aan te voelen of door ervoor te zorgen dat ik in situaties de overhand had.

Geld verdienen, ontdekte ik, hielp daarbij enorm. Als ondernemer die zijn eigen koers kon bepalen en met personeel onder me lukte me dat vrij aardig.

Ook in mijn meer intieme relaties koos ik steeds voor vrienden en vriendinnen die onzekerder waren dan ik, op die manier de bovenhand houdend. Met mijn bijzonder gevoelige en onzekere vrouw Irma had ik jarenlang een klassieke afhankelijkheidsrelatie.

Ook in een afhankelijkheidsrelatie blijf je je echter ontwikkelen waardoor ik uiteindelijk, na 20 jaar ondernemerschap en huwelijk, zóveel gevoel van zekerheid opgebouwd had, dat ik me durfde los te maken uit mijn huwelijk en te scheiden. Om mijn onzekerheid nu eens écht los te gaan laten en mezelf nu eens écht te kunnen gaan ontdekken.

Uiteraard deed ik dat eerst nog een flink aantal jaren op de wilskracht van mijn ego…”

 

Daadkracht die voortkomt uit de ziel, is eigenlijk het resultaat van de ruimte die ontstaat wanneer je het pad naar je authenticiteit volgt. Die ruimte is een soort innerlijke stilte vanwaaruit je ziel gemakkelijker je leven kan instromen en je het leven ook sneller als een moeiteloze stroom kunt gaan ervaren.

Om je te helpen bij het volgen van je levenspad naar meer eigenheid en daarmee naar meer daad- of scheppingskracht vanuit je ziel, komen we naar de aarde niet alleen met een Zielsplan, maar ook met een levensplan.

Het levensplan

Een levensplan is een blauwdruk van ons leven, het is je levensloop in de vorm van een plan, een reeks van samenhangende gebeurtenissen, situaties en ontmoetingen om je een kans te geven bij jezelf na te voelen welke keuzes je wilt maken. Het plan richt zich erop je te confronteren met een bij jou passend contrast zodat je je uitgedaagd voelt om zo goed mogelijk van je Gevoels-geleidesysteem gebruik te maken, van de richtingwijzers die je gevoelens over het contrast vormen.

Voordat je naar de aarde kwam heb je dan ook samen met je begeleidingsteam goed nagedacht over hoe die blauwdruk van gebeurtenissen en situaties eruit zou moeten komen te zien, want met behulp van die blauwdruk moet je immers de contrasterende ervaringen opdoen met behulp waarvan je de kans krijgt je talenten te ontwikkelen en te groeien in je levenshouding en in je daadkracht.
 

In die blauwdruk wordt aangegeven waar en wanneer je incarneert, bij welk gezin, welke scholen en opleidingen je gaat doorlopen, wie je levenspartners worden, wat voor werk je gaat krijgen, of je problemen met je gezondheid gaat krijgen of niet, wanneer je sterft en hoe: je hele leven wordt er in grote lijnen in beschreven, alhoewel tussentijdse bijstellingen altijd mogelijk zijn en ook vaak gebeuren.

Want het aantal variabelen in een levensplan is zó groot alsmede je keuzevrijheid, dat het zomaar kan gebeuren dat je een andere afslag in je leven neemt dan de planning van je oorspronkelijke levensplan aangaf.
 

              Rinus:

“Als man had ik zonder dat ik me daarvan echt bewust was, een laag zelfwaardegevoel naar vrouwen toe en op het vlak van seksualiteit. Toen de kinderen in hun puberteit kwamen, ontstond er in mijn leven een enorme aandrang naar seksuele ervaringen om mezelf als man te leren kennen. Er kwamen allemaal vrouwen op me af die iets met me wilden beginnen terwijl ik nog getrouwd was, er gebeurden de gekste dingen.

Vrouwen struikelden en vielen languit bovenop me op de bank, of deden de deur op slot, drukten me met hun borsten plat tegen de muur en wilden me niet laten gaan of stonden ineens gewoon bloot voor me.

Ik had het dan niet meer, ging er toch steevast niet op in, mijn spiritueel bewustzijn hield me tegen, zei me dat dat als getrouwd man niet juist was, maar mijn lichaam wilde een heel andere kant op….

Ik voelde dat ik iets uit te zoeken had met vrouwen en seksualiteit maar wilde niet ontrouw zijn naar mijn vrouw toe en ben daarom van mijn vrouw gescheiden en dat terwijl ik toch echt zielsveel van haar hield. De zwaarste beslissing van mijn leven tot dan toe, ik heb drie jaar over de scheiding gedaan…

Na de nodige seksuele ervaringen kreeg ik de kans op een echt mooie relatie; maar op een of andere manier lukte het me niet om echt voor haar te gaan. Toen ik klaar was met de ontdekking van mijn seksualiteit als man, voelde ik namelijk tegelijk weer een sterke aandrang naar mijn ex-vrouw. Op het moment dat ik dat mijn mooie-relatie-in-spe vertelde, hoorde ik een stem in mijn hoofd die de woorden sprak “Verandering van Levensplan”; tegelijkertijd voelde ik hoe binnenin in me bepaalde stromen omgekeerd werden, of iemand tegen mijn wil mijn hoofd omdraaide en me dwong een andere kant op te kijken…

Ik voelde dat het klaar was met de mooie-relatie-in-spe en was meteen alle interesse in haar kwijt.

Ik was toentertijd nog niet zo vertrouwd met levensplannen en omkeringen van energiestromen, anders had ik ter plekke misschien nog wel mijn besluit veranderd.

Jaren later overkwam me de aankondiging van een verandering van levensplan nóg een keer, ik ben misschien wel hardleers, maar toén ben ik erin gestapt en heb heel bewust kunnen kiezen voor een rechttoe-rechtaan pad.”

 

Alhoewel alle aspecten van het levensplan naadloos in elkaar grijpen en overgaan, is niet elk levensthema voor je even belangrijk en verschillen de thema’s die in ieders leven langskomen, enorm. We zijn immers allemaal anders en hebben er daardoor behoefte aan  ook allemaal iets anders te leren in het leven.
 

Ellen Scheffer schrijft in haar boek “Licht op je levenspad” (1) over de waarde van het opdoen van vele en uiteenlopende contrastrijke ervaringen op aarde het volgende:
 

“De ziel komt uit een sfeer waarin ze niet alleen haar eigen belang dient, maar ook door heeft dat ze onderdeel van het geheel is en dat wat een ander ten goede komt, tevens automatisch haar belang is. Daar kan ze groeien en bloeien en volkomen zichzelf zijn. Maar de ziel heeft de wens om meer te ervaren, want als je altijd alleen maar vrede kent waardeer je die minder dan wanneer je na een periode van strijd tot rust komt en eindelijk vrede voelt. Juist door het contrast beleef je de ervaring intenser en waardeer je die meer. Dat is een deel van de motivatie om de uitdagingen van een leven op aarde aan te gaan.

Maar er is meer! Want het is natuurlijk prachtig om in een liefderijke, verlichte omgeving het beste in jezelf naar boven te halen en compassie en liefde voor alle wezens te voelen. Maar hoe doe je dat op aarde wanneer je vergeten bent waar je vandaan komt en je in een sfeer terecht komt waar liefde niet onvoorwaardelijk is, leugens en bedrog standaard zijn en eigenbelang als norm wordt gepropageerd? Hoe leer je te communiceren als je gewend was dat telepathisch te doen? Hoe moet je jouw wezen aan de wereld tonen wanneer dat wat voor jou belangrijk is wordt afgekeurd? Hoe behoud je je innerlijke vrijheid wanneer je aan banden wordt gelegd en hoe blijf je liefdevol naar mensen die jou kwaad doen? Hoe kun je jouw kwetsbaarheid en zachtheid beschermen in de harde wereld waarin je terecht bent gekomen? Je zult gedwongen worden om jezelf te beschermen, je te pantseren en dat wordt dan je karakterstructuur, het gezicht dat je naar de buitenwereld toont. De één verdedigt zich door aan te vallen, de baas te spelen, de ander juist door zich terug te trekken en zich aan te passen. Dat proces begint al bij je geboorte; alles in jou is van het begin af aan gericht op overleven en je ontwikkelt een persoonlijke overlevingsstrategie. Tegen de tijd dat je voor het eerst naar school gaat ben je al behoorlijk gevormd door je opvoeders en het gezinsleven en ben je vergeten wie je eigenlijk was: een ziel die het omhulsel van een lichaam en bijbehorende persoonlijkheid heeft aangenomen voor de duur van een aards leven. Je vergeet je licht en grootsheid, voelt jezelf klein en machteloos en hebt geen bewuste verbinding meer met de bron waar je oorspronkelijk uit voortkwam.

Dat is de uitdaging die een leven op aarde biedt: ben je in staat om in de loop van vele levens een proces door te maken waarin je vanuit het diepste duister van het totaal vergeten van wie je bent,  steeds meer ontdekt dat ergens diep van binnen een bron van pure liefde, kracht en schoonheid aanwezig is? En dat die bron jouw essentie is die meer met jou gemeen heeft dan dat wezen dat krampachtig probeert aan de wensen van de buitenwereld te voldoen en vaak totaal vervreemd is van zijn ware aard? Naarmate we groeien zullen we steeds meer het contact met onze ziel gaan ervaren en gaan vertrouwen op onze innerlijke leiding.”

Je Weg met hart volgen

Onze talenten ontdekken en ontwikkelen, je Zielsplan ontdekken en als leidraad in je leven nemen, daadkracht ontwikkelen, levensplan… Mooie woorden, maar hoe kunnen we te weten komen wat onze weg daarnaartoe is als we bij onze incarnatie ons bewustzijn van onze afkomst en plannen bijna volledig kwijt raken?

Natuurlijk gebeurt dat voor het goede doel dat de ervaring en beleving op aarde fris en aantrekkelijk blijft en we er ons volledig aan kunnen of moeten overgeven. Maar een béétje hulp is toch wel welkom willen we niet in het donker blijven dwalen en in de diepste vormen van eenzaamheid en angst wegzakken….
 

Hulpbronnen zijn er genoeg, vooral éxterne hulpbronnen. Mensen die ons raken, mensen die ons tot voorbeeld zijn, spirituele gidsen, de zielen van overgegane dierbaren, dieren, situaties, boeken, goeroes, films, gebeurtenissen. Eigenlijk is het hele leven een externe hulpbron voor wie zich ervoor kan openstellen.

Maar het is he-le-maal niet vreemd wanneer al die hulpbronnen allemaal wat anders zeggen, elkaar tegenspreken, of dat de hoeveelheid informatie onvolledig of teveel is, dat de klemtonen van de bronnen verschillend zijn en zo voort.
 

Het is prachtig, al die hulpbronnen, maar om die verwarrende mix van informatie ook echt vóór je laten werken, lukt je alleen wanneer je tenminste steeds twéé uitgangspunten hanteert.

Allereerst moeten we ons ervan bewust zijn dat álles dat in ons leven gebeurt, werkelijk álles, het gevolg is van de Wet van aantrekking. Op die wet gaan we in deel twee verder in. Maar hier is het belangrijk om te weten dat als gevolg van die wet we in de buitenwereld aantrekken wat in ons leeft: de buitenwereld is de spiegel van ons innerlijk.

Maar het is een moeilijk herkenbare spiegel omdat we ons niet bewust zijn van het bestaan en de werking van de Wet van aantrekking in ons leven en omdat de Wet van aantrekking hier op aarde enige tijd nodig heeft voordat haar werking zicht- en voelbaar wordt.

Het tweede uitgangspunt is dat we in staat zijn om ons voordeel met die wet te doen wanneer wij kunnen voelen wat goed voor ons is en voor ons werkt en gevolg geven aan dat gevoel. We hebben een intern gevoelskompas waarmee we ons kunnen afstemmen op die Wet van aantrekking, iets waar we eveneens in deel twee van het boek uitgebreid op in gaan.

Door ons bewust te zijn van deze twee uitgangspunten en te leren ze toe te passen in ons leven ontwikkelen wij in onszelf onze eígen, innerlijke bron waarmee het gemakkelijker wordt om alles vanuit het ziels- en levensplan op zijn plek te laten vallen en de andere, externe hulpbronnen goed te hanteren.

Je volgt je Weg met hart.
 

Jeanette Peters:

“Het was 1979. Ik was al 15 jaar een gedreven lerares die echter beslist niet nog eens dertig jaar voor de klas wilde blijven staan. Toen ik ook nog eens ging scheiden van de man die ik op mijn 16e had leren kennen en met wie ik in het bejaardenhuis had willen eindigen, en toen mijn wereld helemaal op zijn kop stond, kwam er een onverwachte en plotselinge mogelijkheid voor me

In een workshop kwam ik een relatietherapeut tegen uit Duitsland, die daarnaast communicatietrainingen gaf. Het stond in de sterren geschreven. ‘Kom een keer kijken’ zei hij. Die woorden deden wat met me: “Hé, ik lééf nog!” Mijn bloed begon weer te stromen. Vanuit het diepst van mijn ziel wist ik: ‘Hij doet precies het werk dat ik ook heel graag zou willen doen: bewust worden van mezelf en bewustzijn aan anderen brengen’.  Hij kwam met een ongelofelijk aanbod: ‘Ik zie wie en hoe je bent. Ik wil je wel helpen en met me meenemen, zoals vroeger een meester zijn gezel het vak leerde, want dit beroep kun je alleen op die manier leren.’ Ik vertrouwde hem onmiddellijk en voelde een groot JA. Ik zei mijn vaste baan op en stortte me met hart en ziel in mijn nieuwe leerproces. Elke vrije minuut las ik daarna boeken over Groepsdynamica of leerde ik Duits. Iedereen verklaarde me voor natuurlijk voor gek: een onbekend beroep leren van een onbekende man, in een vreemd land en in een vreemde taal, met eindeloze autoritten en nauwelijks verdiensten in het eerste jaar? Dat moét wel fout gaan! Maar ik dacht alleen maar: ‘Waar hébben jullie het over?’ Want ik voelde mijn vreugde en verlangen van binnen. 

Na een jaar had ik ‘het’ te pakken, ik ging ermee verder en heb nog achttien jaar in Nederland communicatietrainingen gegeven. Het heeft mij en ook mijn cursisten zoals uit de feedback bleek, zóveel gebracht op zoveel gebieden! Inzicht in menselijke drijfveren en emoties. Ook in die van mezelf. Ik maakte kennis met de ‘harde’ kant van de maatschappij en zeker met die van Duitsland. Ik leerde ook over grote, succesvolle managers, die van binnen vol zaten met onzekerheid en faalangst. En ik leerde in de communicatietrainingen ook zoveel over mezelf. Wanneer neem ik ‘de moederrol’, de vrouwelijke, zachte kant, wanneer ben ik meer de therapeut, wanneer de cursusleider. Daarbij ook zelf steeds balancerend en zoekend naar mijn eigen drijfveren en emoties. 

Ik ben in die 18 jaar trainingen geven voorgoed weggedreven van harde uitspraken over mensen en over mezelf, de veroordeling uít. En dat zie ik nog steeds als de belangrijkste verandering in mijn leven en in mijn levenshouding. Goed dat ik mijn “Weg met hart” gevolgd heb…”

Bijdragen van anderen

 

De Wet van aantrekking in je relaties en in je leven (Kim Hartveld)
“Als jong, hoogsensitief meisje voelde ik hoe moeilijk de mensen om me heen het hadden en kreeg ik de behoefte om hen en de wereld te redden. Ik kon er ook absoluut niet tegen wanneer iemand onrecht aangedaan werd. Dat deed mij veel pijn.

Ik deed dan ook enorm mijn best om te zorgen dat iedereen het goed had. Ik haalde de beste cijfers op school zodat mijn ouders zich geen zorgen hoefden te maken en ik kwam op voor de kinderen die gepest werden. En om anderen niet te belasten deed ik alles alleen.

In mijn volwassen jaren trok ik mannen aan met verslavingen, raakte ik twee keer burnout op mijn werk en heb ik meerdere malen zowel lichamelijk als financieel aan de grond gezeten.
Maar ik bleef me maar aanpassen en zorgen voor anderen.

Op mijn 34e werd ik moeder van twee hoogsensitieve kinderen die last hebben van flink wat allergieen, vaak ziek en snel overprikkeld zijn en moeite hebben met naar school gaan. Uiteindelijk ben ik gaan scheiden en in mijn eentje voor de kinderen gaan zorgen. Dat was zwaar, maar dwong me om nu eens echt goed voor míjn behoeften op te komen.

Ondanks dat ik het drukker had dan ooit, begon ik steeds meer te voelen wat ík nodig had en waar ík blij van werd.
Ik hakte knopen door die voor de ‘buitenwereld’ niet verstandig leken en liet alle zekerheden die ik nog had los om te gaan voor wat mijn hart al zolang verlangde.
Ik bleef trouw aan mijn zelfstandig ondernemersschap als coach, waardoor ik geen enkel vast inkomen genoot en de eerste jaren na mijn scheiding op bijstandsniveau leefde. En ik leerde om hulp te vragen waardoor ik nóg meer ruimte kreeg voor mezelf.

Inmiddels heb ik een zorgzame vriend die ook voor míj zorgt en bij wie ik mijn hoofd af en toe kan neerleggen, En ik help mensen met de zoektocht naar hun ziel waarbij ik ook steeds dichter bij mijn eigen ziel kom.
Mijn betrokkenheid op anderen en op de wereld heb ik nog steeds, maar door het contact met mijn ziel voel ik me daarbij in balans met mijzelf en steeds meer vrij. Steeds meer ervaar ik een alles overstijgende rust en compassie voor alles wat leeft, waardoor ik steeds meer in vrede en overgave kan leven.

Ik merk dat ik door mijn andere levenshouding en door het contact met mijn ziel steeds meer overvloed en liefde aantrek. Ik ben ontzettend dankbaar voor alles wat me overkomen is, ik had anders nooit dit levenspad kunnen bewandelen.
Deze zielereis had ik niet willen missen!” 

Een bijdrage van Kim Hartveld
Kim is coach en levensadviseur (www.kimhartveld.nl) 

 

Dankbaarheid als inspiratiebron en gevoelsijkpunt (Vivian Raymakers)
“We gingen vrijwel als eerste de Sixtijnse kapel in Rome binnen en we kregen vooraan een plek toegewezen. Ik voelde dat ik op een aangename plek stond. Achter ons liep het langzaam helemaal vol en ik keek wat rond.

Mijn Aandacht werd getrokken naar een man die in een elektrische rolstoel lag. Aan de ene kant stond zijn dochter en aan de andere kant zijn vrouw;  ze waren allemaal innig met elkaar verbonden. Om een of andere reden moest de man zijn rolstoel een beetje keren. Toen hij langzaam mijn kant uitdraaide, zag ik dat hij geen armen meer had en door een pijp in zijn keel ademde. Toen hij zijn rolstoel nog verder richting mij draaide en mij aankeek, viel dit alles even allemaal weg.

De blije lach op zijn gezicht en zijn helder blauwe ogen stráálden pure liefde en vreugde uit. Het raakte me en een golf van dankbaarheid voor dit moment overspoelde me. Toen hij nog verder doordraaide, zag ik dat er over zijn wang een traan rolde; er was blijkbaar ook iets in hem geraakt…

Ik voelde me intens dankbaar voor deze prachtige ervaring  die mij liet zien dat als we voorbij alles kunnen kijken, er alleen nog maar liefde is. En als ik soms eens moeite heb met mijn eigen pad naar onvoorwaardelijke liefde, dan kan ik altijd teruggrijpen naar dit mooie en inspirerende moment.”

Een bijdrage van Vivian Raymakers
Vivian is HSP Life Coach en Deugden Yoga Docent. Haar praktijk heet VIRO Yoga & Coaching.  (www.viroyogacoaching.nl) 

 

Een oprecht verlangen… (Janita Venema)
“Maria is een sterke, onafhankelijke en zakelijk succesvolle vrouw met een groot eigen bedrijf, die mijn praktijk bezoekt. Ze vertelt me dat ze een kinderwens heeft, maar inmiddels twee miskramen heeft gehad. Ze verzucht: “Ik kan wel zwanger worden, maar niet zwanger blijven…” 

Ze vraagt of ik als klassiek homeopaat iets voor haar kan doen. Dat kan in principe, maar mijn intuïtie vertelt me om als kindertolk de baby-oefening met haar te doen. Dat is een oefening waarbij je aan den lijve ervaart hoe het is om een baby te zijn en wat je als baby nodig hebt. En hoezeer je een liefdevolle ouder nodig hebt om in jouw behoeften te voorzien en hoe het voelt als dat niet gebeurt. Je ervaart ook hoe je als pasgeboren baby daardoor al in een overlevingsreactie kan schieten en op welke manier. Meestal begrijp je daardoor ineens waarom je leven niet loopt zoals je dat graag wilt of waarom je de dingen doet zoals je ze doet. 

In de oefening kan ze als baby niet aangeven wat ze nodig heeft, ze kan geen geluid maken, niet uitreiken, en dus kan ik – als liefdevolle ouder – haar ook niet geven wat ze nodig heeft. Ze ligt daar maar. Aan de buitenkant lijkt alles in orde, van binnen voelt ze zich behoeftig, verdrietig en afhankelijk. De pijn daarvan is groot en duurt te lang voor haar als baby en ze sluit zich af. Haar baby-conclusie is dat ze het allemaal alleen moet doen. 

Met wat aanmoediging van mijn kant en ook omdat ze beseft dat het nodig is, lukt het haar daarna wél om met hele kleine signalen aan te geven wat ze nodig heeft. Nu kan ik – als haar liefdevolle ouder – begrijpen wat ze nodig heeft en houd haar stevig vast. Ze snikt het uit van de pijn én de opluchting. 

Ze vertelt dat ze weinig aandacht, warmte of nabijheid heeft ontvangen van haar ouders. Dat ze onafhankelijk werd, was voor hen belangrijker. Klein zijn was in hun ogen lastig, afhankelijkheid een vies woord. “Want dan ben je weerloos en hulpeloos.” 

Ik vertel haar dat het belangrijk is dat ze naast haar sterke onafhankelijkheid ook weer de waarde van openheid, afhankelijkheid en kwetsbaarheid ervaart. Hoe kan je anders ontvankelijk zijn voor de behoeftes van je pasgeboren kindje, en de kwetsbaarheid van je baby verstaan en beantwoorden?

Maria huilt en zegt: “Mijn hart zit grotendeels op slot, besef ik nu. Ik wil zó graag een baby dragen en de sterke verbondenheid tussen ouder en kind weer voelen. Die eenheid beleven die zo fíjn voelt.”

Bij die woorden beginnen haar ogen op een warme manier te stralen; haar kinderwens voelt voor mij nu doorleefd. Haar kinderwens is geen eis meer, maar een oprecht verlangen.

Plotseling en vanuit het niets lijkt het in de kamer te waaien. Ik blijf met mijn aandacht bij Maria, maar zij voelt het ook. Zoals een draaiende tornado op een punt uitloopt, zo kolkt er energie naar beneden, naar Maria, op de plek op de grond waar we nog steeds zitten. 

Als het voorbij is, staat bij ons beiden het haar rechtop de armen en we kijken elkaar verwonderd aan. “Wat was dat!?”, vraagt ze. “Geen idee”, zeg ik, “maar het voelt alsof er een ziel naar beneden is gekomen en zich met jou verbonden heeft …”. 

Een beetje overdonderd en verwonderd maar ook blij met deze ervaring gaat ze naar huis. Voor haar heeft er een belangrijke shift plaatsgevonden. Heel kort daarna blijkt ze weer zwanger te zijn. De zwangerschap verloopt deze keer zonder problemen en ze brengt een gezond kind ter wereld met wie ze een goede band ervaart en voor wie ze goed en met veel plezier kan zorgen. 

Deze keer was Maria er wél klaar voor haar kind te ontvangen en te verzorgen op de manier zoals het kind dat van haar nodig heeft waardoor ze de ziel van haar kind kon aantrekken, écht en voluit ‘in blijde verwachting’ kon zijn en haar zwangerschap moeiteloos voldragen, haar diepste wens…” 

Een bijdrage van Janita Venema
Janita ondersteunt, begeleidt en spiegelt mensen in hun proces van bewustwording, heling en bevrijding (www.presentchild.com en www.wemirroryou.com) 

 

Toewijding als inspiratiebron (David Pinto)
“Ik ben geboren op het Marokkaanse platteland. Van de dertien kinderen die mijn moeder heeft gebaard, ben ik de vijfde.

Als zoon ná drie dochters werd ik in de watten gelegd. Als ik als baby ging huilen, doopte mijn moeder brood in ‘mahia’ (een zelfgemaakte alcoholische drank) en propte dat in mijn mond waarna ik natuurlijk als een roos in slaap viel. Maar ook kreeg ik lange tijd borstvoeding van haar beste vriendin en ging het verwennen door toen ik opgroeide. Als mijn moeder couscous maakte voor het gezin, wat ik absoluut niet lekker vond, kookte zij speciaal voor mij aardappels. 

Mijn vader en moeder waren beide analfabeet. Totaal. Ze verschilden evenwel zeer van elkaar zowel qua temperament als intelligentie. Mijn vader was levensgenieter en temperamentvol, maar ook agressief en minder intelligent dan moeder. Die was zeer intelligent, wijs en kalm. Zij was de vrouw die licht zag waar geen licht was. 

Ik kon uren en dagen met mijn moeder praten. Met mijn vader nauwelijks. Dan zat ik bij de deur van het huis op een krukje en mijn moeder op de grond. Vóór ons een soort pot van leem vol met brandende kolen waarop het eten in een pannetje vele uren stond te pruttelen. Mooie, lange en boeiende verhalen kon mijn moeder dan vertellen. Ze was een echte verhalen vertelster.

Ik kon goed leren wat mijn moeder niet was ontgaan. Zelf had ze het altijd jammer gevonden dat ze niet had kunnen leren. Ze had er álles voor over om mij in de gelegenheid te stellen door te leren. Stiekem verkocht zij dekens en gaf mij met de inkomsten daaruit geld voor de reis naar het onderwijs in de stad.

Wij waren zeer gehecht aan elkaar en ze was me geheel toegewijd. 

Twee erg belangrijke momenten in mijn leven werden dan ook bepaald door de tranen van mijn moeder die me op haar manier daarmee op mijn levenspad hield.

De eerste keer was toen ze ging huilen toen ik voorstelde om verder te gaan met mijn studie in Engeland. Dat idee heb ik toen losgelaten.

De tweede keer was toen zij met mijn vader, broers en zussen ging emigreren naar Israël. Ze was zó verdrietig om mij in mijn baan als leraar in Marokko achter te laten en ze moest zó erg huilen dat ik meteen met mijn werk stopte om mee te gaan naar Israël.

Dat waren twee beslissende momenten die een totale andere wending gaven aan het leven dat ik voor ogen had. Hoe het anders zou zijn gelopen weet ik niet. In ieder geval kwam ik dankzij haar tranen tot de beslissingen waardoor ik uiteindelijk geworden ben die ik nu ben: een toegewijd Hoogleraar-directeur Interculturele Communicatie aan het ICI en een bevlogen schrijver van 22 boeken… 

Nog steeds voel ik een diepe erkentelijkheid en dankbaarheid voor alles wat mijn moeder mij heeft voorgeleefd en aangereikt en in mijn leven heeft mogelijk gemaakt. Daarmee heeft ze me laten voelen en beseffen wat voor geweldige rijkdom in het leven en in het contact tussen mensen besloten ligt als je je daar voor open stelt en je aan toewijdt. Dit alles draag ik in mijn uit in de vorm van begrip voor ‘de ander’ met behoud van je eigenheid.  

Als ik in mijn leven moeite heb met het zetten van een stap, dan ga ik steeds terug naar het gevoel van toewijding zoals ik dat heb leren kennen in het contact met mijn moeder. Toewijding is mijn inspiratiebron en die ontsluit ik vanuit mijn erkentelijkheid en dankbaarheid voor de overvloed van het leven.” 

Een bijdrage van David Pinto
David geeft trainingen, advies en doet onderzoek. Hij is als Hoogleraar-directeur Interculturele Communicatie verbonden aan het ICI en een bevlogen schrijver van 22 boeken (www.ici.co.nl)  

 

Je gedragen voelen (Ton Kurstjens)
“Ik ben in 1959 geboren als jongste van vijf jongens uit een katholiek gezin in het Noord-Limburgse Tegelen. Thuis voelde ik geen ruimte om mijn emoties te kunnen uiten; ik moest vooral gedwee en lief zijn. Om toch expressie te geven aan wat van binnen borrelde en om vooral ook zichtbaarder te mogen zijn, ben ik toen bij het Tegels Toneel gegaan. Maar ik kón niet acteren, helemaal niet! Ik voelde me erg ongelukkig om in de huid van een personage te kruipen. 

Totdat er een gastdocent werd uitgenodigd die een korte clownscursus aanbood. Dat vond ik héél spannend en tegelijkertijd ongelooflijk bevrijdend. Ik ontdekte dat ik achter dat kleine maskertje, de rode neus, juist meer mezelf kon zijn. En dat was precies wat ik zocht!

Acht jaar later was ik beroepsclown en zette ik tevens mijn eerste schreden in het lesgeven hierin. Spelend als clown heb ik beter leren loslaten, omdat mijn clownsmaatje Frans en ik ervoor kozen om (zonder woorden) te improviseren tussen het publiek. Aanvankelijk deed mijn hoofd toch nog veel mee, maar dat werd gaandeweg minder. Steeds meer ben ik gaan vertrouwen en voelde ik meer rust. In het moment durven zijn, zonder iets te willen. Ontvankelijk zijn voor wat al aanwezig is en die stroom volgen. Spelen vanuit een niet-weten (intuïtie) dat méér is dan weten (verstand). 

De clown heeft mij geleerd om eerlijk te zijn en niet te oordelen. Verder geeft hij mij een entree/vrijbrief om mijn emoties niet meer te onderdrukken, maar juist groots te laten zien. Hij staat symbool voor een diepere zielskwaliteit en heeft mijn hart verder geopend. De hartsverbinding met het publiek en mijn cursisten ervaar ik als een  bijzonder geschenk, waar ik erg dankbaar voor ben.

Dankzij die hartsverbinding met mijzelf en met mijn publiek kan ik ervaren en zijn wie ik ben en voel ik me gedragen in en door het leven. 

Vanzelf is dat allemaal niet gegaan. Bij mijn ouders en in mijn kindertijd moest ik blijkbaar eerst heel erg diep ervaren hoe het was om je níet gesteund en gezien te voelen in wie ik was. Om van daaruit het verlangen te kunnen laten groeien om mezelf te kunnen laten zijn en zien zoals ik ben. De clownerie werd de vorm waarin ik mijn verlangen heb kunnen uitdrukken, de gastdocent mijn wegbereider.” 

Een bijdrage van Ton Kurstjens
Ton geeft workshops clownerie en laat mensen zichzelf spelenderwijs ontdekken. (www.clownerie.nl) 

 

In vertrouwen zijn. Een trancereis (Lie(f)z Rooijmans)
“Ik ben in de dikke oude eik gaan zitten. Het landschap om me heen is prachtig bevroren winterwit.

Ik klim wat hoger in de boom. Terwijl ik van het prachtige landschap geniet, komt er `n bruine uil langs me zitten. Hij heeft heel kleine ronde veertjes. Bruin met zachtgele ronding.

Hij nodigt me uit om op te stappen. Ik klim op zijn rug en stop mijn benen achter zijn vleugels, waar ze lekker warm zitten. Ik houd me vast aan zijn nekveren en daar gaan we. Het is prachtig hoe geluidloos hij met me wegvliegt en hoe snel we omhoog gaan. Het winterlandschap wordt kleiner en kleiner.

We zijn nu wat spiraalachtig omhoog aan het vliegen en de uil zegt dat ik me in de witte, sluierachtige spiraal kan laten glijden, zodat ik nog hoger kan komen. Vol vertrouwen stap ik van de warme uil af en word als het ware door de spiraal omhoog getrokken. Ik kom op een soort wolkendek uit en stap bij de spiraal vandaan. Het is hier ongelooflijk groots, wit, zuiver en rustig. Geen wind, geen geluid, alleen zachtheid. 

Iets verderop zie ik een heel zacht, heel licht blauw schijnsel. Ik loop erheen. Het blijkt een ruimte te zijn. Ik ga er naar binnen. Het is een rechthoekig vertrek met een trap. Vanaf de trap komt er een heel zacht, heel licht lila-achtige gloed naar beneden. Via de trap kom ik in een ronde ruimte terecht, een soort koepel. Hoewel het hier prachtig is, zie ik niets en hoef ik ook niets.

Ik ga weer naar beneden en terwijl ik weer in de zeer zacht blauwe ruimte sta, hoor ik een heel zachte windgong klinken. Het geluid komt van boven, dus ga ik weer naar boven. Nu zit er een kindje op de grond dat af en toe zachtjes tegen de gong aan tikt. Het kind is heel transparant, zuiver licht. Ik ontdek nu ook allerlei andere mensen in deze zacht lila ruimte. Ze lijken wel een met de muren en toch zie ik ze. Het geeft een liefdevol gevoel. Ik voel me rustig en dankbaar. 

Nagenietend van het zachte geluid, ga ik toch weer naar beneden. Rustig loop ik daarna naar buiten en ga naar een kuil. Ik ga er lekker in liggen en geniet van de zachtgele gloed die aan de horizon schijnt. Terwijl ik de foetushouding aanneem, komt er een vrouwelijk wezen naast mij liggen en bedekt mij onder haar mantel van liefde. Het is een zeer dunne transparante witte voile, die aan haar eigen transparante “lichaam” zit. Ik voel me veilig en denk aan al het verdriet hier beneden.

Ik vraag aan mijn wezen of er wat van deze zuivere, liefdevolle energie naar de aarde mag gaan. Meteen gaat er een enorme bundel zuiver wit licht naar de aarde. Ik huil van geluk, ik loop over… Ik ben zeer ontroerd, emotioneel en o, zo dankbaar. 

Ik stap weer in de spiraal en glijd langzaam naar beneden. De geluidloze, zorgzame uil neemt me van de spiraal over en brengt me met een zachte landing weer veilig in de boom terug.” 

Een bijdrage van Lie(f)z Rooijmans
Lie(f)z weeft verbindingen” (lieshen@upcmail.nl 

 

Volg je Weg met hart (Jeanette Peters)
“Het was 1979. Ik was al 15 jaar een gedreven lerares die echter beslist niet nog eens dertig jaar voor de klas wilde blijven staan. Toen ik ook nog eens ging scheiden van de man die ik op mijn 16e had leren kennen en met wie ik in het bejaardenhuis had willen eindigen, en toen mijn wereld helemaal op zijn kop stond, kwam er een onverwachte en plotselinge mogelijkheid voor me. 

In een workshop kwam ik een relatietherapeut tegen uit Duitsland, die daarnaast communicatietrainingen gaf. Het stond in de sterren geschreven. ‘Kom een keer kijken’ zei hij. Die woorden deden wat met me: “Hé, ik lééf nog!” Mijn bloed begon weer te stromen. Vanuit het diepst van mijn ziel wist ik: ‘Hij doet precies het werk dat ik ook heel graag zou willen doen: bewust worden van mezelf en bewustzijn aan anderen brengen’.  Hij kwam met een ongelofelijk aanbod: ‘Ik zie wie en hoe je bent. Ik wil je wel helpen en met me meenemen, zoals vroeger een meester zijn gezel het vak leerde, want dit beroep kun je alleen op die manier leren.’ Ik vertrouwde hem onmiddellijk en voelde een groot JA. Ik zei mijn vaste baan op en stortte me met hart en ziel in mijn nieuwe leerproces. Elke vrije minuut las ik daarna boeken over Groepsdynamica of leerde ik Duits. Iedereen verklaarde me voor natuurlijk voor gek: een onbekend beroep leren van een onbekende man, in een vreemd land en in een vreemde taal, met eindeloze autoritten en nauwelijks verdiensten in het eerste jaar? Dat moét wel fout gaan! Maar ik dacht alleen maar: ‘Waar hébben jullie het over?’ Want ik voelde mijn vreugde en verlangen van binnen. 

Na een jaar had ik ‘het’ te pakken, ik ging ermee verder en heb nog achttien jaar in Nederland communicatietrainingen gegeven. Het heeft mij en ook mijn cursisten zoals uit de feedback bleek, zóveel gebracht op zoveel gebieden! Inzicht in menselijke drijfveren en emoties. Ook in die van mezelf. Ik maakte kennis met de ‘harde’ kant van de maatschappij en zeker met die van Duitsland. Ik leerde ook over grote, succesvolle managers, die van binnen vol zaten met onzekerheid en faalangst. En ik leerde in de communicatietrainingen ook zoveel over mezelf. Wanneer neem ik ‘de moederrol’, de vrouwelijke, zachte kant, wanneer ben ik meer de therapeut, wanneer de cursusleider. Daarbij ook zelf steeds balancerend en zoekend naar mijn eigen drijfveren en emoties. 

Ik ben in die 18 jaar trainingen geven voorgoed weggedreven van harde uitspraken over mensen en over mezelf, de veroordeling uít. En dat zie ik nog steeds als de belangrijkste verandering in mijn leven en in mijn levenshouding. Goed dat ik mijn “Weg met hart” gevolgd heb…”

Een bijdrage van Jeanette Peters “Ik ben ‘in ruste’ en geniet daar erg van” (jeanettepeters@upcmail.nl)

 

De Doorbraak (Michiel van der Pols)
“Het was een zielsherkenning.
Mijn hoofd wilde het niet, maar een onzichtbare kracht trok ons naar elkaar toe alsof we twee magneten waren. Het was onmogelijk dit gevoel te negeren. Maar ik was getrouwd, had een goede baan, een mooi huis, waarom zou ik alles overhoop halen? In onze ontmoetingen leken we twee beste vrienden die elkaar jaren niet gezien hadden. Ik vertelde haar dingen die mijn vrouw niet eens van me wist. Het voelde zo veilig en vertrouwd. 

Ik ontdekte bij Linda dat ik jarenlang een belangrijk deel van mezelf voor iedereen verborgen had gehouden. Mijn sensitieve en intuïtieve kant die ik aan niemand liet zien. Maar al te vaak werd mijn gevoel als kind verworpen of weggelachen. Het deed me pijn wanneer ik door mijn ouders totaal niet begrepen werd. Om mezelf voor afwijzing te beschermen, ben ik toen onbewust een rol gaan spelen, heb ik me aangepast en sprak ik niet meer over mijn gevoel.

Die rol bracht me overigens ver. Ik deed de mariniersopleiding, gaf al jong leiding aan grote groepen militairen, ging op uitzending en werd onderdeel van de Nederlandse special forces. Ik deed het op pure wilskracht. Desondanks voelde ik me vaak ongelukkig en eenzaam, ook in relaties. Geen enkele relatie hield dan ook stand. Ik had geen verbinding met de ander, omdat ik geen verbinding met mezelf had. 

Op het moment dat ik het verst van mezelf verwijderd was, ging de deur naar mijn sensitieve en intuïtieve kant weer open, de deur die lang geleden dicht was gegaan. De diepe verbinding met Linda hielp mij om de weg terug naar mezelf te vinden. Het voelde aan als thuiskomen. Ik durfde uiteindelijk mijn volledige Zelf te zijn en voor het eerst keuzes vanuit mijn hart te maken.

Ik verbrak mijn ongezonde huwelijk, durfde te kiezen voor Linda, nam ontslag van de baan die niet bij mij paste, sprak onuitgesproken kwesties met mijn familie uit, schreef het boek ‘De Doorbraak’ en ging aan de slag als coach.

Het bleek mijn ommekeer. Juist met mijn sensitiviteit en intuïtie help ik nu anderen de weg terug naar zich zelf te vinden. Dat wat ik zolang voor iedereen verborgen heb gehouden, blijkt mijn grootste kracht te zijn.” 

Een bijdrage van Michiel van der Pols
Michiel is coach, spreker en auteur op het vlak van het realiseren van een doorbraak in je ontwikkeling (www.doorbraakcoaching.com) 

 

In de flow “Thuis” zijn (Judith Baken-van den Hoogen)
“Toen ik geboren werd, vond ik de wereld maar erg onaangenaam: de aarde voelde voor mij koud, donker en vooral eenzaam aan! Ik was iets anders gewend blijkbaar, anders was dit gevoel van afkeer en verlatenheid niet zo sterk geweest: ik had heimwee naar Thuis. 

Maar ook als peuter en kleuter voelde ik me hopeloos verdwaald en hulpeloos. Dat was een heel akelig gevoel, vooral omdat ik eigenlijk geen enkele reden tot klagen had. Ik woonde in een fijn huis met mijn vader, moeder, broertje en hond. Maar alleen in de paradijselijk aangelegde tuin van mijn opa voelde ik mij echt op mijn gemak. In die tuin kon ik nog een beetje vinden wat ik verloren was.

Ook in de zelfverzonnen sprookjes die mijn vader me vertelde, kon ik mijn fantasie kwijt en weer voelen dat er wel degelijk feeën, elfjes, heksen en trollen bestonden, een andere wereld dus, waarin ik me veel meer thuis voelde.

En tijdens de boswandelingen en de bezoekjes aan de kastelen bij de Loire voelde hij intuïtief wat ik nodig had. Bij iedere paddenstoel woonden elfen of kabouters en bij het bezoek aan een kasteel kreeg ik een feeënhoed van krantenpapier. Dat paste helemaal bij hoe ik mij voelde, bij mijn ‘wezen’. Hij heeft me daarmee een beetje op het goede spoor terug gezet. 

Dat ‘wezen’ dreigde ik echter te verliezen toen ik me moest gaan manifesteren in onze maatschappij. Mijn redding werd mijn Praktijk voor natuurgeneeswijzen en een zware ziekte. Toen hervond ik weer wat me zo dierbaar was: de onzichtbare wereld. Gelukkig ben ik die wereld nooit echt kwijtgeraakt. Ik vond haar altijd wel weer in dromen, in mooie en minder mooie gebeurtenissen, in de natuur, in andere levende wezens, in fijne gesprekken, in boeken en in films.  
Nu voel ik me weer helemaal opgenomen in een flow waar ik thuishoor en die ook nog eens bij deze aarde past. Ik voel me eindelijk weer Thuis. Mijn zielswens is om dit gevoel van “In de flow Thuis zijn” te mogen blijven delen met mijn geliefden, in mijn praktijk voor natuurgeneeswijzen en door het maken van gedichten, schilderijen en muziek en door het schrijven van een boek. Zodat steeds meer mensen kunnen ervaren hoe mooi alles is en hoe je met elkaar de hemel op aarde kunt creëren en je ook hier “Thuis” kunt voelen.” 

Een bijdrage van Judith Baken-van den Hoogen
Judith heeft een Praktijk voor Natuurgeneeswijzen en begeleidt mensen op natuurlijke wijze op het levenspad (www.judithbaken.nl) 

 

Mijn ontslag: mijn “mooiste” kerstcadeau (Jet Menkveld)
Mijn “mooiste” kerstcadeau ooit is de ommekeer van mijn leven geworden.
Al tijden ging ik niet meer met plezier naar mijn werk als systeemanalist-programmeur, de stress was enorm hoog en ik sleepte me naar mijn werk. Tot ik letterlijk omviel …

Na een ziekteperiode van 6 weken (tegen burn-out aan) startte ik vlak voor de kerst 2012 weer. Als “dank” voor mijn terugkomst kreeg ik die eerste dag een ontslagbrief met het verzoek meteen te vertrekken.
Ik schrok me rot, mijn financiële zekerheid viel in één ogenblik weg en hoe kon ik dan mijn paarden onderhouden ?  Toch was er ook opluchting, “ik hoefde niet meer”.
Eigenlijk verdient mijn ex-directeur een knuffel, de “schop onder mijn kont” was nodig.
Het lef om zelf zomaar op te zeggen had ik niet, maar nu moest ik wel.

Op mijn 45e ben ik  gaan nadenken wat ik nu echt met de rest van mijn leven wilde in plaats van de hele dag achter een computer zitten en alleen “met mijn hoofd” werken.
Het antwoord was helder: “Met mensen en paarden samen werken”. Iets doen waar ik blij van word en de zachte wijze lessen van paarden verspreiden.

Mijn spaargeld voor een toekomstige reis naar Afrika, samen met mijn vriend, is opgegaan aan studie en nu leef ik mijn passie.
Ik geef therapie en coaching in de natuur, met hulp van paarden. Paarden zijn ontzettend sensitieve en geaarde wezens en in contact met paarden mag je jezelf zijn. Ik, maar jij ook !
Paarden zijn meesters in aanvoelen wat iemand nodig heeft. Zo helpen wij anderen bij hun ommekeer en leven vanuit je kracht. Als werk als je hobby voelt heb je geen reis naar Afrika nodig.
Ik ben dankbaar dat ik met veel mensen een stukje mag meelopen op hun levenspad …

Een bijdrage van Jet Menkveld
Jet geeft met “Paard en Psyche” therapie en coaching met behulp van paarden (www.paardenpsyche.nl) 

 

Mijn levensles van oordeelloosheid en vergeving (Sandra Bonestroo)
Als vrijwilliger van de Stichting Still fotografeerde ik stil geboren kindjes. Kindjes van een zwangerschap van korter dan 24 weken. De eerste keer dat ik in het ziekenhuis bij ouders hun stil geboren kindje fotografeerde was indrukwekkend. Papa gedroeg zich op een manier dat ik niet kon plaatsen wat er aan de hand was. Begrijpelijkerwijs shock? Black out?

Aan het eind van de fotosessie vullen ouders een formulier in met hun contactgegevens om er voor te zorgen dat de gemaakte foto’s op de juiste plek terug komen. Vader wist tijdens het invullen van het formulier niet meer wat de naam was van hun kind. Moeder reageerde boos. 

De volgende dag thuis voelde ik dat ik (aan)geraakt werd in mijn hart en ziel. Ik begon te huilen. “Welke spiegel wordt mij hier voorgehouden?”, stelde ik mijzelf de vraag.

En toen realiseerde ik mij dat mijn moeder zwanger van mij was toen ze 38 jaar oud was. Ze hield haar zwangerschap geheim. Ook voor mijn zussen. Toen ik werd geboren, kreeg ik geen naam.

De volgende dag kwam mijn nicht op kraambezoek en vroeg wat mijn naam was. Mijn moeder antwoordde: ‘Ik heb geen idee, verzin er maar één”. Dus mijn nicht gaf mij mijn naam: Sandra Simone. 

Levensles
Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat er gebeurd is en wat de reden was. Ik weet niet wat ervoor, tijdens en na de zwangerschap van mijn moeder, van mij, is gebeurd. Ik weet ook niet wat maakte bij deze fotosessie voor Still, dat vader zich zo gedroeg. Ik werd mij bewust dat we niet van elkaar, elkaars verhaal kennen. 

Dus wie ben ik, wie zijn wij, om daar een mening, vraag of een oordeel over te hebben?

Op dat moment leerde ik, dankzij Still, de levensles van oordeelloosheid en vergeving.

Naar mijn ouders toe kreeg ik begrip, zonder oordeel. Ieder heeft zo zijn of haar eigen manier van omgaan met situaties, met emoties en welk gedrag daaruit kan voortvloeien.

En ik leerde de, niet gemakkelijke, les:  ‘Vergeving is het loslaten van alle hoop op een beter verleden’ (Gerald Jampolsky-De kracht van liefde en vergeving). 

Een bijdrage van Sandra Bonestroo
Sandra is persoonlijk leiderschapscoach voor CEO’s, directeuren en ondernemers. Tevens is ze spreker over ‘Persoonlijk leiderschap lukt niet zonder “pijnlijke levenslessen” (www.sandrabonestroo.com) 

 

Ervaren gebeurtenis (Ed Volbeda)
Het is 13 oktober 2020, de dag waarop mijn broer Johan, die na een kortstondig ziekbed is overleden, wordt gecremeerd.

Nooit had ik verwacht, dat er aan het eind van de uitvaart een gebeurtenis plaats zou vinden, die mij zeer diep zou raken. 

 Het is best moeilijk om een goede uitleg te geven aan deze gebeurtenis, die voor mij extreem gevoelig ligt. In de hele Covid 19 situatie zit ik er anders in dan mijn dochters Mariette en Carina, waarmee het contact al niet bijzonder goed is. Mondmaskers zijn een gruwel voor mij.  Zij geven fysieke problemen. Die 1 ½  meter, liever niet. Ook erger ik mij aan de eenzijdige informatie van de Overheid, Pers en TV. 

Mede door deze visie en ook door een “fout” die ik met die 1 ½ meter maakte tijdens de uitvaart, hebben mijn dochters de beslissing genomen opnieuw verder afstand van mij te nemen, maar eigenlijk was ik door Carina al verstoten. Zij zitten erg in angst.

Mijn kleinkinderen mag ik niet zien. Ik ben een besmettingsgevaar. Carina verbiedt mij contact met mijn voormalige echtgenote te hebben.  Deze diepgaande beslissingen zijn eigenlijk begonnen op een moment dat je het meest kwetsbaar bent en wel tijdens de uitvaart van Johan. 

Aanvankelijk was ik best wel aangeslagen door deze situatie. De studie van Het Kennis Boek is voor mij hierin een belangrijke inspiratiebron. Ik kom er vaak verder mee. Ik heb Mariette en Carina  gevraagd, laten we gaan praten. Maar zij weigeren.  Ik heb de dames toen geschreven hoe ik in die Covid situatie zit en op welke wijze ik zorg dat mijn immuniteit in orde is. Ik wilde hen duidelijkheid geven en dringend verzoeken om respect voor elkaars standpunten. Ik heb ze uitgelegd dat ik Corona vrij ben n.a.v. testen. 

Niettemin kan ik accepteren dat Mariette en Carina gekozen hebben voor een pad in hun leven dat voor hen goed voelt en hoop dat zij het pad kunnen accepteren waar ik graag wil gaan. Het zou fijn zijn elkaar te zien en elkaar te waarderen in onze eigenheid en elkaar daarin ruimte te geven.

En naar elkaar met  geduld willen luisteren, niet oordelen, aandacht geven.  Wellicht geeft tijd meer raad. 

Een bijdrage van Ed Volbeda
Gepensioneerd en liefhebber van hardlopen, lezen, (kunst)schilderen en spirituele groepen (kwiklink42@hotmail.nl)

Uitgebreide inhoudsopgave

Voorwoord

Verantwoording

De kleine dood (proloog)

Deel 1 Waartoe zijn wij op aarde: je Ziels- en levensplan
Thuis en de aarde

Het ziels- en levensplan

Zielsplan en talenten

Zielsplan en levenshouding

Zielsplan en daadkracht

Het levensplan

Je Weg met hart volgen

Deel 2 Je Zielsplan verwerkelijken met behulp van de Wet van aantrekking…
Wat ís de Wet van aantrekking

Alles is energie

Resonantie en de Wet van aantrekking

Verlies van bewustzijn van de Wet van aantrekking

De Wet van aantrekking en Aandacht schenken…  

Als de Wet van aantrekking niet werkt…

Je bent te gulzig in je wens en verlangen

Je wens en verlangen zijn niet specifiek genoeg

Je zet met je wens en verlangen een héél grote stap

Je wens en verlangen ontspruiten aan je ego-angsten en zorgen…

Wens en verlangen, woorden en daden zijn niet coherent

Je wens en verlangen sluiten niet aan bij je Zielsplan

Je wens en verlangen wordt geblokkeerd door een trauma

Jezelf als slachtoffer zien en geen verantwoording voor je gevoelens nemen

Je Gevoels-geleidesysteem helpt je!

Twee tegenovergestelde polen: Zielsbewustzijn en Egobewustzijn

Naar welk gevoel kan ik het beste luisteren???  

De Wet van aantrekking in werking zetten!    

Praktische voorbereidingen (Algemeen-Ruimte-Tijd-Herhaling)

Werken vanuit welbehagen

Focus op je wens

Van wens naar verlangen

Bepaal je Gevoelsijkpunt…

Je wens en verlangen en harmonie

Spreek het uit en vorm een beeld

Heb ik het goed gedaan?

De kunst van het ontvangen

Het geschenk niet kunnen herkennen

Weigeren te tekenen voor ontvangst van het geschenk…

Niet weten wat we aan moeten met de vele geschenken…

Toelaten en ontvangen vraagt vertrouwen in het leven

En hoe lang gaat het duren?

Rekening houden met de tijdbuffer

De eerste tekenen van het op gang komen van de werking van de wet

Deel 3 Contrast en het Zielsplan
Het belang van contrast

Groeien met behulp van contrast

Contrast en incarneren

Vertrouwen in het leven

Wantrouwen in het leven

De ontwikkeling van het Egobewustzijn

Deel 4 Ontwikkeling van ego en groei van Zielsverlangen
Verlangen naar geborgenheid

Gennep 1953: een naargeestig tijdvak en een naargeestig dorp

Verweesde ouders…

Verlangen naar vreugde  

Verlies van contact met Thuis en Incarnatieverdriet

Het verlies en verdriet van een ouder overnemen

Verlangen naar echte verbinding

Verlangen naar waardigheid      

Verlangen naar je kunnen uiten en naar communicatie

Verlangen naar Zelfrealisatie

Verlangen naar authenticiteit

Verlangen naar afstemming op Zijn

Verlangen naar een vrij-uit beleven van de wereld

Gevoelens van waardeloosheid en van machteloosheid

Alleen op de wereld

Verlangen naar ontspanning en Rusten-in-Zijn

Deel 5 De Ommekeer
Op weg naar het punt van Ommekeer

Het punt van Ommekeer

Rusten in het NU

Imperfecte perfectie en Overgave aan het Nu

Ontstaan van de beleving van de werkelijkheid als dualiteit

Misvatting één: “We zijn verstoken van liefde en verbinding”

Misvatting twéé: “We kunnen niet meer scheppen”

Misvatting drié: “Er is dualiteit”

Leven vanuit non-dualiteit en Rusten in het Nu

Ontstijging van de dualiteit door toewijding aan je Zielsverlangen

Waarom het zo werkt…

Deel 6 Wie zijn Wij….
De manifeste en de niet-manifeste werkelijkheid 

Alles is energie

De manifeste en de niet-manifeste werkelijkheid

Ontstaan van de manifeste werkelijkheid

Groei van weinig naar meer bewustzijn

Resonantie en harmonie

Liefde en intentie  

Wat ís bewustzijn     

Het bewustzijn van dingen 

Het bewustzijn van levende wezens

Het bewustzijn van mensen

De komst van de Waarnemer…  

Egobewustzijn en Zielsbewustzijn

Twee schijnbare tegenpolen

Contrastervaringen en doorontwikkeling van het Egobewustzijn  

Alles verloopt perfect

De Waarnemer verschijnt

Wie Wij Zijn

Op een andere manier naar jezelf kijken

Deel 7 Werken met je Zielsverlangen
Als ik leef vanuit Basisvertrouwen, heb ik dan geen last meer van pijn en lijden? Ben ik er dan eindelijk klaar mee?

Is “Leven vanuit je Zielsverlangen” voor iedereen haalbaar? Het lijkt wel of je een Heilige moet zijn…

Als je alleen maar positieve ervaringen wilt zien, druk je dan je negatieve ervaringen niet weg waardoor je nog verder de boot ingaat?

Als ik mijn negatieve ervaringen aanvaard en met liefde doordrenk, dan ben ik er toch óók?

En wat als ik met behulp van een therapeut naar mijn negatieve ervaring toega, bij voorbeeld mijn trauma, en daar contact mee maak, dan kan ik het toch met hém in het NU veilig maken en transformeren?

Welke therapeut is geschikt?

Heb je als je over voldoende Basisvertrouwen beschikt, geen therapeut meer nodig?

Hoe moet ik nou weten waar ik zit in mijn proces en wat goed voor me is?

Beknopte samenvatting

Dankwoord

Noten

Een Zielsplanconsult voor jezelf

“Alegria”. De Hof van Pallasia voor de Nieuwe Tijd

Bijdragen van anderen aan dit boek

Contact

 

 

Boek- en bestelgegevens

Titel:                   Geniet van het leven waarvoor je geboren bent. De Magie van je Zielsplan
Auteur:               Rinus Roland
Pagina’s:            224
Afmetingen:      150 x 230 mm
Vorm:                 Paperback
Druk:                  1ste druk. Februari 2021
Uitgeverij:          Eoscentra-Pallasia
ISBN:                   9789082758238
NUR:                   720
Prijs:                    24.50 euro
Bestellen:           klik hier