Doeldenken en Rusten-in-zijn…
Doeldenken is denken dat onze aandacht vanuit angst voor het verleden, vanuit zorgelijkheid naar de toekomst toe en vanuit onzekerheid over onze daadkracht voortdurend uit het Nu ofwel uit “Zijn” weghaalt. Daardoor kunnen we slechts zelden met onze aandacht goed aanwezig zijn waardoor echt genieten van het leven en er waarachtig plezier in hebben, onmogelijk wordt. Het leven wordt een soms meer, soms minder interessante en leuke brij van ervaringen waaraan de beleving van vreugde ontbreekt.
We vinden doeldenken zó normaal, het is zó verweven met ons dagelijks leven dat we het niet meer kunnen herkennen als het ultieme controlemiddel om ons uit een waarachtige beleving van het leven weg te houden.
Hoe ziet dat doeldenken er dan uit? Je kunt jezelf heel gemakkelijk op “doeldenken” betrappen: kijk maar eens of je jezelf in onderstaand voorbeeld kunt herkennen…
Elke week maak je wel eens een boodschappenlijst voor de supermarkt of de natuurwinkel . Het is mooi weer, je hebt goede zin, voelt je ontspannen en je stapt in de auto. In de buurt van de winkel parkeer je de auto en stapt uit. Op het moment dat je uitstapt, schiet je in je doeldenken en begin je uit het Nu te verdwijnen.
Je krijgt allerlei ideeën en gedachten over de boodschappen die je moet doen en onwillekeurig versnel je je pas. De versnelling van je pas, een lichaamsspanningssignaal, in combinatie met het gevoel van “moeten” zijn de tekens dat je uit het Nu verdwenen bent, je bent bezig met je doel te moéten halen.
Je aandacht is niet meer bij het Nu maar ergens bij een doel in de toekomst waardoor je je op je weg naar de winkel ineens veel minder ontspannen voelt, al snel niet meer in de gaten hebt dat het eigenlijk best mooi weer is, dat de mensen leuk gekleed zijn, dat sommige moeders heel gelukkig zijn met hun kinderen of wat dan ook.
Verlangzaam je op zo’n moment heel bewust je pas, dan is het net of je vanuit de toekomst terugvalt in het Nu: ineens neem je waar wat er allemaal om je heen gebeurt en hoe je je daarbij voelt: probeer die verlangzaming van je stap maar eens als je weer een keer boodschappen gaat doen…
Doeldenken maakt ons onrustig en gespannen en versmalt onze aandacht zó sterk, dat we gewoon met oogkleppen op in het Nu rondlopen. En wát we nog kunnen zien, wordt ingekleurd door het filter van ons Egobewustzijn.
Eckhart Tolle verwoordt in zijn boek “De kracht van het Nu” de gevolgen van het doeldenken dat hij de gevolgen van de identificatie met het verstand noemt, als volgt:
“Niet kunnen ophouden met denken is een afschuwelijke kwelling, maar we beseffen dat niet omdat vrijwel iedereen eronder lijdt, met als gevolg dat we het normaal vinden. Dit onophoudelijke mentale lawaai verhindert dat je het rijk van de stilte in je vindt dat onafscheidelijk is van Zijn. (…) De dwangmatige denker, en die aanduiding slaat op vrijwel iedereen, leeft in een toestand van afgesneden-zijn, in een krankzinnig ingewikkelde wereld met een aaneenschakeling van problemen en conflicten.”
Het is niet te vermijden en ook zeker de bedoeling dat je je hersens gebruikt om lijstjes en plannen te maken om je leven te regelen en daarmee te vergemakkelijken: daar heb je je hersens voor. Maar onze angsten, zorgen en onzekerheid zorgen ervoor dat we maar bezig blíjven met die lijstjes. Erger nog: we breiden ze uit, verdiepen ze, vermeerderen ze, ze blijven al onze aandacht opslurpen om nog maar niet te spreken van onze niet-aflatende Aandacht om geld te verdienen om al die lijstjes te kunnen betalen.
Die voortdurende gerichtheid op de toekomst, ontspruitend aan wantrouwen jegens het ontspannen en in rust in het leven staan, het doeldenken, zorgt ervoor dat je voortdurend rondloopt met het idee dat je iets moét doen omdat “het” anders mis gaat.
De spanning en uitputting die hieruit voortvloeien, worden uiteindelijk te groot en brengen je bij je verlangen naar ontspanning en Rusten-in-Zijn.”
Eerste deel van dit tweeluik uit “De Vrucht van Stilte. De magie van je bestaan” (boek-in-wording)